سفارش تبلیغ
صبا ویژن
منوی اصلی
مطالب پیشین
تدبر در قرآن
آیه قرآن
لینک دوستان
خبرنامه
 
آمار وبلاگ
  • کل بازدید: 1966562
  • بازدید امروز: 54
  • بازدید دیروز: 73
  • تعداد کل پست ها: 1283
  • ****
درباره
محمّـد تــرابـی[963]

روح بلند مدیر وبلاگ خادم قرآن محمد ترابی در اسفند ۱۳۹۸ در ۶۷ سالگی به سوی معشوق شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد. اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
آرشیو مطالب
*

حدیث

*
لوگوی دوستان
دانشنامه سوره ها
سوره قرآن
کاربردی



نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 827 )                                                                      


ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )


  ( قسمــت  دهـــم )


اَسـرار جــان


 جزء یازد هــم صفحــه 211 آیه 28   ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

وَ یَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِیعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِینَ أَشْرَکُواْ  مَکَانَکُمْ أَنتُمْ وَ شُرَکَآؤُکُمْ

فَزَیَّلْنَا بَیْنَهُمْ وَ قَالَ  شُرَکَآؤُهُم مَّا کُنتُمْ إِیَّانَا تَعْبُدُونَ   

 

 تفسیـــر لفظـــی :

 

و [یاد کن] روزى را که همه آنان را گرد مى ‏آوریم آنگاه به کسانى که شرک  ورزیده‏ اند مى‏ گوییم

شما و شریکانتان بر جاى خود باشید پس میان آنها جدایى  مى ‏افکنیم و شریکان آنان مى گویند

در حقیقت‏ شما ما را نمى‏ پرستیدید


 

 تفسیر ادبی و عرفانی :  

 

خداونـد از هیبت و سیاست روز رستاخیــــز ،

و روز حشــر و نشـــر ، روز عرض و شمـــار ،

روز حســـاب و کتــــــــاب ،

روزی که دیوان مظالم فرو نهـــاده ،

ترازوی عـــدل درآویختــــه ،

دوزخ آشفتـــــــه ،

برگستوان سیاست برافکنـده ،

و آن را به عرصـــات حاضـــــر کرده ،

شعله های آتش حسرت از دل ها برافروختــه ،

جــــان ها به لب رسیــــــده ،

دوست و دشمن ، آشنـــا و بیگانه ، از هم جــــدا ساختــه ،

در چنین زمـــان و چنین سـاعتـــــی ؛

از درگاه احدیت ، و ساحت قـــــدس جبــــروت و عــــزّت ،

به حکــم سیـــاست ، نــــدای قهــــر به پرستنده و پرستیده آید ،

چون آن معبـــــودان ، آن هیبت و سیاست بینند ؛

از عابدانِ خویش بیــــــــزاری گیـــــــرند ،

و عابــــــدان ، دعوی کننــــد که ؛

آنان ما را به عبـــادت و طاعت خویش فرمان دادند !

گنـــاه ؛ ایشان راست ، که مــا را از راه به در بردند !

بتــــان و طاغوتــــان پاسخ دهنــــد :

خداونـــــد ، گـــــواه مــــا و شمـــــا است ،

و او می داند که ما از عبادت شمــا بی خبـــر بودیم ،

بی حیات ! بی صفات ! و بی معنی !

نه سزاوار پرستیدن بودیم ، نه زبان فرسودن !

آن گاه ، عاقبت این مناظره و مشاجره آن است که :

همـــه را به دوزخ فرستنـــــــد ،

که فرمــــــــوده :

إِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ ( 98 ـ انبیاء )

 

اَســــــــرار جـــــــــان

 

اى دوست ، پیـــــر میکده از راه مى رسد

 بــــا یک گلِ شکفته به همراه ، مى رسد


گل نیست ، بلکه غنچه باغ سعـادت است

کـــــــز جــــان دوست بر دل آگاه مى رسد

آن روى با طــــــــراوت و آن موى عطرگین

ازخیمـــه‏ گه گذشته ، به خـرگاه مى رسد

از خطـــــــــــــّه حقیقت و از خیمـه مجــاز

بـــــــرخاسته ، به خلوت دلخواه مى رسد

آن نغمـــــــــــه فرشته فردوسِ جـــاودان

بــــر گــوشِ جانِ مى زده گهگاه مى رسد

دود درونِ عــــــاشقِ سرمست از شراب

بــر قلـب پیـــــر میکـــــده ، با آه مى رسد

دست از دلـــــــــم بدار که فریاد این گــدا

از چــاه دل برون شده ، بر شاه مى رسد

دردِ دل فقیــــــــــر ز مـاهى به مـــاه رفت

درویش نالـــــــه‏ اش به دل ماه ، مى رسد

 

زیر کمان ابــــــروى دلدار ، جادویى ست

کاســــــرار آن به قلب کمینگاه مى رسد

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 85 ]

 


 

 

ما زنده از آنیـــــم که آرام نگیـــریـــم


موجیم که آســودگی ما عدم ماست

 

 

 

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان


 قائـم آل محمّـــــد (ص)

 

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

  

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات


 



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 826 )                                                                    


ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )


    ( قسمــت  نهـــم )


شـرط مهمـانی


 

 جزء یازد هــم صفحــه 211 آیه25 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

وَاللّهُ یَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلاَمِ وَ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ


 تفسیـــر لفظـــی :

 

و خدا [شما را] به سراى سلامت فرا مى‏ خواند

و هر که را بخواهد به راه راست هدایت مى کند


 تفسیر ادبی و عرفانی :  

 

بدانیم که دعوت چهـــــار گــونــــه است :

اول ؛ دعوت توحید و شهادت ، که فرمود :

یَدعُوکُم لِیَغفِرلَکُم

دوم ؛ دعوت حمد و اجابت ، که فرمود :

یَدعُوکُم فَتَستَجِیبُونَ

سوم ؛ دعوت اتباع و امامت ، که فرمود :

یَدعُوا کُلُّ اُناسٍ بِاِمامِهِم

چهارم ؛ دعوت کرامت و ضیافت ، که فرمود :

وَاللهُ یَدعُوا اِلی دارِالسَّلامِ


 

 

کسی که دعوت کند و خواهد که عزیزان را به مهمانی بَرَد ؛

شرط مهمانی آن است که :

ابتدا کسی از نزدیکان و خاصّگیان خویش را فرستــــد ؛

تا ایشان را خبـــــر کند و نـویــــــد دهــــد ؛

پس ، چون آیند ؛ باز عزیزان را به استقبال فرستد ؛

و یکی را تنهـــــــــــا نخوانَـــــــد ،

که دوستان و خویشان وی را همه برخوانَد ،

و مرکب ها و مشعل ها به راه ایشــــان فرستد ،

چون آینــــد ، جای ایشان ساختـــه و پرداختــــه دارد ،

و چون بنشینند ؛ اول آن ها گلاب دهنــــــد ،

پس ؛ میــــــــوه آرنـــــــــد ؛

پس خوراکی هــای ساختـــه بنهند ؛

سپس غلامان و چاکـــران ، بر سر آنان بدارند ،

چون از آن فــارغ شوند ؛ اظهار شادی و سپاس نمایند ،

و شرط است که میزبان ، دیــدارِ خـــود را از مهمان باز نگیرد !

و به عاقبت ایشان را به اکرام و خلعت بــــاز گردانَـــد ،

 

خداوند عالَم در مهمانیِ فردوس برین ،

این همه را ساختـه و پرداختـه و آراستـه است !

و در قرآن مجیــد از آن یـــاد می کند و نـویـــد می دهد ،

که فرمود : وَ داعِیاً اِلَی اللهِ ،

پس فرشتگان به پیشبــــــــاز روند ،

که فرمود : وَ تَتَلَقّیهُمُ المَلئِکَةُ

و مشعل های نــــــور بر راه ایشان فرستنــد ،

که فرمود : یَسعی نُورُهُم بَینَ اَیدِیهِم

تنهــا شان نخوانَــــد ، که خویشان و نزدیکان را همه خوانَد ،

که فرمود : وَ مَن صَلَحَ مِن آبائِهِم وَاَزواجِهِم وَ ذُرِّیّاتِهِم

آن گاه بهشت و جنّت نعیم را جایگاه آنان سازد

که فرمود : فَادخُلِی جَنَّتِی

 

[ البته رسم نیست که مهمان دست خالی به مهمانی رود ،

و شایسته است شیرینی یا دسته گل یا بسته ای

بعنوان هــــدیــــه همــــــراه داشته باشد ،  

هـــدیــــه ی مهمــــان خــــــدا ؛

قلب سلیــــــم و عمــــــــل صــــالـــــــح است ! ]

 

شیخ انصــــاری گفت :

دیدار دوست ، بهره ی مشتــاقــــان است ،

روشنائی دیده و دوست دل و جان و آئین جهان است ،

راحت جـــان و عیش جـــان و درد جــان و جمــال جـانــان است ،


پس ای جوانمـــــرد ؛

بـــــــــاش تــا شــــــــــــادی بینــــــــــی ؛

و یک بار با دوست بر بساطِ وصل ، ایمن نشینی !

و از دوست ، آن بینی که هیچ چشمی ندیده !

و آن شنوی که هیچ گوشی نشنیده !

و در خاطر هیـــــــچ بشری خطور نکرده است .

 

 

عشقِ چاره ســــاز

 

حــدیث عشق تـــــو ، بــــــــاد بهـار بـاز آورد

    صبــــــــــــا ز طَرْف چمن ، بوى دلنواز آورد

طرب کنـان گل از اســرار بوستـــان مى گفت

فسرده جان ، خبر از عشق چاره ساز آورد

بنفشـــه از غـــــــــم دورىّ یـــار ، نالان بود

فــــــــرشته آیه هجـــــــرانِ جان ‏گداز آورد

هلال از خــــــــــــم ابروى یـــار ، دم مى زد

 نسیـــــــــم عطر بهارى ، چه سرفراز آورد

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 84 ]




موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 825 )                                                                      


ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )


  ( قسمــت  هشتـــم )


قسمـت ازلـی

 


 

سالـروز شهـــادت امـــام العــــارفیـــن

زینت عبــــادت کننـــــدگان و سیّــد سجـده کننــــــدگان

حضرت امام علی ابن الحسین علیه السلام

را به شما و همه ارادتمندان و شیعیان آن حضرت تسلیت عرض می نمائیم



 جزء  یازد هــم صفحــه 211 آیه24 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

إِنَّمَا مَثَلُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَـــــاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء  فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الأَرْضِ مِمَّا یَأْکُلُ النَّاسُ  وَالأَنْعَامُ

حَتَّىَ إِذَا أَخَذَتِ الأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّیَّنَتْ  وَ ظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَیْهَآ أَتَاهَا أَمْرُنَا  لَیْلًا أَوْ نَهَارًا

فَجَعَلْنَاهَا حَصِیدًا کَأَن لَّمْ تَغْنَ  بِالأَمْسِ کَذَلِکَ نُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ


 تفسیـــر لفظـــی :

 

در حقیقت مَثَل زندگى دنیا بسان آبى است که آن را از آسمان فرو ریختیم پس گیاه زمین از آنچه

مردم و دام ها مى‏ خورند با آن درآمیخت تا آنگاه که زمین پیرایــه خود را برگرفت و آراسته گردید

و اهــــــل آن پنداشتند که آنان بر آن قــــــــدرت دارند ، شبى یا روزى فرمــان [ویرانى] ما آمد

و آن را چنان درویده کردیم که گویى دیروز وجود نداشته است این گونه نشانه ‏ها [ى خود]

را براى مردمى که اندیشه مى‏ کنند به روشنى بیان مى‏ کنیم


 

 تفسیر ادبی و عرفانی :

 

همانند کردن مال ها و حظّ های دنیا به بــــاران ،

از روی آن است که ؛

باران به حیلت و تدبیر آدمی نتــــوان فرود آوردن ،

و جز به خواست خداوند نبــــــــــارد ،


[ اگر چه امروزه ابــــــــر ها را بارور می کنند ، ولی اگر ابـــر نباشـــد چگونه میشود

آن ها را بارور کرد ؟ پس اصـــــــل ،  وجـــــود ابـــــــر است ، که باعث بارش باران میشود

به اراده و خواست خداوند جَلَّ و علا است ]


کار دنیــــــــــا هم همین گونه است ،

به تدبیر و تدلیس و حیله و کوشش بندگان راست نشود ؛

و مجتمع نگردد مگر به قسمت ازلی و تقدیر الهی !

لکن هرچند باران به تقــدیــــــــر است ؛

اما استسقا (خواستن باران) و خواستن ،

به دعا و نمــــاز ، در شریعت روا است ،

و خواستنِ آن در دین نقصان نیارد ،

همین گونه است روزی دنیــــــا خواستن ،

روزیِ دنیــــــــا اگرچه به تقدیـــر است ،

لیکن طلب کـــردن آن روا باشد ،

و کوشش در راه تحصیــــــــل آن ،

و از خداوند خواستن ، سزاور بنده و خداوند است .

 

 

پیامبر (ص) فرموده اند :


چون از خـــــدا چیــــــــزی خواهید ،

به قــدر کفــــایت خواهیــــــد !

تا طاغی و بی راه (گمراه) نشوید ،

چه ؛ این دنیا همچون آب است ،

و خداوند آن را به آب مَثَل زد ،

که چون آب به اندازه بود ،

سبب صلاح و سعادت خلق باشد ،

و چون از حـــــدّ و اندازه ی لازم درگذرد ،

باعث فساد و خرابی گردد !

نبینی که هر ساله چه خسارت هائی

از طغیان و زیادی آب به مردم وارد می آید ؟

چه خانه ها که خراب میشود !

و چه مزارع که نابود می گردد !

و چه انسان ها که کشتــه یا آواره می گردند !

همین گونه است مال دنیــــــــا ،

که چون به قدر کفایت و نیاز باشد نعمت است ،

ولی چون از آن حـــــــدّ بگذرد ،

سبب طغیان آدمی و کفران نعمت می گردد !

 

مقایسه ای دیگر از شباهت آب و مال ! :

آب تا وقتی روان است ،

پاک و تمیز و پاک کننده است ،

ولی چـــــــون راکــــــــــد شود ،

رنگ و بــــــو و خواصش تغییر کند !

و چون زیاد بماند متعفـــن و مضرّ شود !



مـــــال هم به همین منــــوال است !

اگر انفــــــــاق شود یعنی جریـــــــان یابد ،

و در راه صحیـــح صــــــــرف شـــــــود ،

صاحبش محمود و پسندیده است ،

و اگر امساک شود ،

و روی هم انباشتـــه گردد ،

صاحبش مذموم و ناپسند است ،


 

چنان که گفته اند :

هرگاه آب ، پـــــــــــاک باشد ،

شایسته ی آشامیدن و سزاوار پاکیزه کردن است ،

و اگر ناپــــاک شد شایستــــه شرب و نظافت نباشد ،

مــــــــــال نیز اگر از راه حــــــلال به دست آید ؛

شایسته ی بهره منــــــــد شدن است ،

و اگــــــــر نــــــــه ، ناروا باشــــد ،

و صاحبش را به تباهی کشاند .



اَلسَّــــلامُ عَلَیـــــکَ



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 824 )                                                                      


ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )


    ( قسمــت  هفتـــم )


جـذبـه ی خــدائی

 

 

 

 جزء یازد هــم صفحــه 211 آیه22   )

بسم الله الرحمن الرحیم

هُوَ الَّذِی یُسَیِّرُکُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ حَتَّى إِذَا کُنتُمْ فِی الْفُلْکِ وَ جَرَیْنَ بِهِم بِرِیحٍ طَیِّبَةٍ وَ فَرِحُواْ بِهَاجَاءتْهَا رِیحٌ عَاصِفٌ وَ جَاءهُمُ الْمَوْجُ مِن کُلِّ مَکَانٍ وَ ظَنُّواْ أَنَّهُمْ أُحِیطَ بِهِمْ دَعَوُاْ اللّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ لَئِنْ أَنجَیْتَنَا مِنْ هَذِهِ لَنَکُونَنَّ مِنَ الشَّاکِرِینَ


 تفسیـــر لفظـــی :

 

او کسى است که شما را در خشکى و دریا مى‏ گرداند تا وقتى که در کشتی ها باشید و آنها با بادى خوش آنان را ببر ند و ایشان بدان شاد شوند [بناگاه] بادى سخت بر آن ها وزد و موج از هر طرف بر ایشان تازد و یقین کنند که در محاصره افتاده ‏اند در آن حال خدا را پاکدلانه مى‏ خوانند که اگر ما را از این [ورطه] بر هانى قطعا از سپاسگزاران خواهیم شد


 تفسیر ادبی و عرفانی :

 

به زبان اهل اشارت ، سیر در بَـــــرّ (خشکی) ؛

راه بردن در شارع شرع ،

از روی استدلال به واسطه ی رسالت است ،

و سیر در بحــــــر (دریا) ، جذبــه های حق است ،

در هنگام وجــد که مرکب بنده را در منزلگاه حقیقت ،

به مشاهده های قُــدس کشد ،

تا همان گونه که سیر یکماهه در دریا به یک روز کشد !

جوانمرد عارف هم در این میدان به یک جذبه ی خدائی ،

مسافت همه ی عمر بـــــــاز برَد !

گفتـــــــــه اند :

سیر بــــرّ ؛ سیر عابدان و زاهدان است ،

در بادیه ی مجاهدت بر مرکب ریاضت با رهنمائی شریعت ،

که مقصد آنان بهشت رضوان است و نعمت جاودان ،

سَیر بحــر ؛ سَیر عارفان و صدیقان است در کشتیِ رعایت ،

که آن را باد عنایت در دریای مشاهدت می رواند ،

و مقصد آنان ، کعبه وصلت ، و راز با ولینعمت است .

برخی گفتــــــه اند :

بَـــرّ و بحـــر ؛ اشاره به قبض و بسط عارفان است ،

گهی در قبض ، میان دهشت و حیرت می زارند ،

و گهی در بسط ، میان وجود و شهود می نازند .

 

... حَتَّى إِذَا کُنتُمْفِی الْفُلْکِ وَجَرَیْنَ بِهِم بِرِیحٍ طَیِّبَةٍ ...

 

باز چون باد شادی از افق تجلّی وزد ؛

و ابـــر لطف ؛ باران گرم ریزد ،

بنده ، رعایت و عنایت بیند ،

و بر بساط شهود ،

در حالت اُنس ،

فَرَحی در وی پدید آید ،

و بسطی بیند و بنازد و از سرِ نــــــــاز و دلال گوید :


مائیم عیــــاران و عیـــــاران مائیم


بر دیده ی مشتری قدم می سائیم

 

همین که این بسط به پایان رسد ،

از موارد قدرت ، هیبت و دهشت آید !

آن گاه دریای عظمت ، موج هیبت زند ،

و مسکین بنده در تنگنای وحشت و تاریکی افتد ،

زبان به تضرع و زاری و ناله و افغان گشاید .


نوشتــــــه اند :

عارفی بزرگوار ، در روشِ خویش ؛

از هر دو حالت خبـــــــر داده ،

و بر هر دو مقام گذشته ،

چنان که در وقت شادی و ناز ،

در مقام بسط گفت :

کجایند آسمان ها و زمیــــن ؛

تا بر موی مژه ی خود آن را بردارم !

و در مقام قبض گفت :

ذلّت و خواری ِ من ، ذلّت و خواریِ یهود را از اثر انداخت !


سرور کائنات حضرت مصطفی (ص) فرمودند :

من آقای فرزندان آدم هستم و فخری نیست !

و گاه می گفت :

ای مردم ؛ مرا بر یونس برتری مدهید !


[ یونس متی از پیامبران بنی اسرائیل بود که مورد غضب حق تعالی قرار گرفت و در شکم ماهی زندانی شد ]

 

بنده گر خوب و اگر بد ، آنِ تــوست


عاشق ار دانا و نادان ، آنِ توست !

 



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 823 )                                                                       


ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )


    ( قسمــت  ششـــم )


کلیـد رحمـت


 

 جزء یازد هــم صفحــه 209 آیه12   ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

وَ إِذَا مَسَّ الإِنسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَآئِمًا فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ

مَرَّ کَأَن لَّمْ یَدْعُنَا إِلَى ضُرٍّ مَّسَّهُ کَذَلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِینَ مَا کَانُواْیَعْمَلُونَ

 تفسیـــر لفظـــی :

و چون انسان را آسیبى رسد ما را به پهلو خوابیده یا نشسته یا ایستاده مى‏ خواند و چون گرفتاریش را برطرف کنیم چنان مى‏ رود که گویى ما را براى گرفتاریى که به او رسیده نخوانده است ! این گونه براى اسرافکاران آنچه انجام مى ‏دادند زینت داده شده است


 تفسیر ادبی و عرفانی :

 

دعــــا کلیــــد رحمـت است و گــواه عبــودیت ،

هرکس که درب دعــــا بر او گشودند ،

درب اجــــــــابت هم گشودند ،

که فرمــــــود :

ادعونی استجب لکم ،

دعــــا ؛ پیرایـه ی پیوستگان است ،

و مایـــه ی دست گرفتــــگان ،

مصطفی (ص) فرمودند :

دعــــا سِــــلاح مؤمـــــن است ،

و پـــــایــــــه ی دیـــــــن ،

و نـور آسمــــان هــا و زمیـــن ،

هرکـــه به کاری درمـانَد ،

یا او را نکبتــی روی دهــــــد ،

دست در دعــــــا و تضــــــرّع زند .

 

 

 

 

دعا کردن و دست نیـــاز به درگاه بی نیـــاز برداشتن ،

اهــــل شـــــرع را مقــــامی جلیــــــل است ،

و عیـــــــن عبـــــــــــادت است ،

و رسیدن به بهشت را نیک وسیلـــت !

اما حال عارفان حالی دیگر است ،

و راه ایشــان طریقی دیگر !

 

گویند عارفی در یکی از مناجات ها گفت :

    خـــدایـــــــــا ؛

مـــرا سیــــــراب کن !

ندائی شنید که می گفت :

میـــان مــن و تـــو در می آئی ؟

ما خود دانیم سزاوار هر بنـــده چیست !

و قصـــــد او را می دانیـــــــــم !

او گفت : از این پیش آمد ، روزگاری حسرت خوردم ،

و از گفتـــــــــه ی خود استغفــــــــــار کردم .

ای بسا خواجگانِ خودپرست ،

و جهان داران سرمست ،

که با کام و نا کام بودنـــد ،

و خانه های پر نقش و نگار داشتند ،

و بر مرکب های راهـــــوار ســــوار بودند ،

و ردای تکبّــــر و غــــرور بر دوش داشتنـــــد ،

و فرعون وار نـــــدای جبّــــــاری بر خویش زدند ،

ولی چون از حــــقّ ســــــر بـــــاز زدند ،

و رسالت رسولان و نبوّت پیغمبران را بـــازی شمردند ،

خداونــــــــد ؛ دمــــــــــار از روزگارشـــان درآورد ،

و تخت و کلاهشان را سرنگون کرد ،

و بســــاط کبــــر و غرورشان در هم نوردید ،

نه خود زنــــده ، و نه نــام و نشانشان در جهـــان مانده ،

آری ؛ سرانجام ظلم و ستم این است .

 

کلیــد رحمت :

 [کلیدی است واقعی ؛ نه از آن کلیدهای مجازی ؛ چوبی و مقوائی و پلاستیکی که هیچ دری را باز نخواهد کرد ! ]

 

 

 

 

دلجوئی پیـــر

دست آن شیــــخ ببوسیـــــد که تکفیـــــرم کرد

محتسب را بنوازیــــــــد کــــــــــــه زنجیـرم کرد


معتکف گشتــــم از این پس ، به در پیــر مغـــان

که به یک جرعه مى از هر دو جهان سیــرم کرد

آب کوثــــر نخـــــــــورم ، منّت رضــــوان نبــــرم

پرتــــــــــــو روى تو اى دوست ، جهانگیـرم کرد

دل درویـــــش به دست آر کــه از ســـــرّ اَلَست

پــــــرده بـرداشتـــــه ، آگاه ز تقـــدیـــــــرم کرد

پیــر میخـانــه بنــــازم که به سر پنجـــه خویش

فـــــانیـــم کرده ، عدم کـرده و تسخیـــــرم کرد

 

خـــادم درگه پیــــــــرم کـــــــــــه ز دلجویى خود

غـــــافل از خـــــــویش نمــــود و زبر و زیرم کرد

 [دیوان امام خمینی (ره) ص 83 ]

 

 



موضوع :


   1   2   3   4   5   >>   >
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز


* *